Zanim Oels stał się Oleśnicą, na terenie naszego miasta zaraz , po zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku, znajdowało się dużo pozostałości z czasów niemieckich. Przykładowo pomniki, jednym z nich był pomnik cesarza II Rzeszy i króla Prus – Fryderyka III. Długo nie pożył, jako władca na tronie (99dni), więc nad Polakami niespecjalnie miał okazję się poznęcać. Podobno był za liberalnymi zmianami, w Niemczech. No ale dziś, to już szczegół, który mało kogo interesuje.

Jego pomnik przetrwał do mniej więcej 1947 roku, ale w tym czasie stał już w Parku Sienkiewicza, na ziemiach odzyskanych, w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Nowe czasy, to nowi bohaterowie. Z cokołu usunięto cesarza, a ustawiono postacie dwóch żołnierzy z czasów wojny światowej, czerwonoarmisty i berlingowca, czyli żołnierza tzw. Ludowego Wojska Polskiego. Obaj tacy sami, z wyjątkiem głów. Bolszewik jest w czapce uszatce z gwiazdą, berlingowiec w rogatywce z orłem wz. 43 – „Kuricą”. Krasnoarmieniec ma jeszcze pas z gwiazdą, gwoli ścisłości. Obaj mają te same pistolety maszynowe – PPSz- 41, popularne pepesze. Polak od dłuższego czasu, nie ma magazynka w pepeszy, który zaginął wiele lat temu. Może to przypadkowy symbol, bezsilności Polaków, podczas sowieckiej dominacji.

Wszystko wskazuje na to, że miasto zostanie w końcu uwolnione, od tego mało komunistycznego symbolu, dominacji Wielkiego Brata, nad Polską i Polkami.

Czy pomnik powinien zniknąć całkowicie z krajobrazu naszego miasta? W tej postaci na pewno tak. Może czerwonoarmistę przenieść na Cmentarz Żołnierzy Radzieckich, a berlingowca po lekkiej modyfikacji orła na czapce, wykorzystać jako postać żołnierza wyklętego, przy Rondzie Żołnierzy Wyklętych? Przecież te postacie to część historii naszego miasta. A w Parku Sienkiewicza, można by ustawić na cokole postać Henryka Sienkiewicza. Ten pisarz to mało kontrowersyjna postać, która łączy, a nie dzieli Polaków. Rozwiązanie to jest i rozsądne i oszczędne. Co Państwo myślą o tym pomyśle?

Marcin Żmuda